در طول سالها، اکثر افراد یاد گرفتهاند که قهوه را بهعنوان یک محصول غذایی تازه در نظر نگیرند. برای برخی، این به خاطر این است که قهوه فوری را با قهوه مرتبط میدانند و این نوع قهوه چندان کهنه نمیشود. قهوههای فروخته شده در سوپرمارکتها معمولاً تاریخهای انقضای ۱۲ تا ۲۴ ماه بعد از تاریخ برشته شدن دارند. این به این دلیل است که قهوه تحت عنوان “پایداری بر روی قفسه” در نظر گرفته میشود و میتوان آن را تا دو سال پس از برشته شدن مصرف کرد، اما در آن نقطه طعم آن به شدت ناخوشایند خواهد بود. برای همه طرفها راحتتر است که قهوه بهعنوان یک محصول تازه در نظر گرفته نشود، بهجز مصرفکننده نهایی.
صنعت قهوه تخصصی نتوانسته است تأثیر واقعی بر روی این موضوع بگذارد، زیرا توافق مستقیمی بر سر اینکه قهوه چه زمانی کهنه میشود و در چه نقطهای به تاریخ انقضای خود میرسد، وجود ندارد.
توصیه میشود که قهوهای خریداری کنید که تاریخ برشتهسازی آن بهوضوح بر روی برچسب درج شده باشد. بسیاری از برشتهکنندگان قهوه اکنون پیشنهاد میکنند که قهوه ظرف یک ماه پس از برشتهسازی مصرف شود و من نیز به این توصیه پایبند هستم. قهوه در طی چند هفته اول پس از برشتهسازی در بهترین حالت خود است و پس از آن طعمی کهنه و ناخوشایند شروع به شکلگیری میکند. بسیاری از فروشگاههای تخصصی کیسههای قهوهای را که به تازگی برشته و تحویل داده شدهاند در اختیار دارند و خرید آنلاین مستقیماً از برشتهکننده معمولاً اطمینان میدهد که قهوه ظرف چند روز به خانه شما ارسال میشود.
کهنگی قهوه
زمانی که قهوه کهنه میشود، دو تغییر اصلی رخ میدهد:
- کاهش ترکیبات معطر: نخستین تغییر، کاهش آهسته و مستمر ترکیبات معطر است، ترکیباتی که به قهوه طعم و بوی خاص میدهند. از آنجا که این ترکیبات فرار هستند، به آرامی از قهوه خارج میشوند، بنابراین هرچه قهوه قدیمیتر باشد، طعم آن کمرنگتر و جذابیت کمتری خواهد داشت.
- کهنگی ناشی از اکسیژن و رطوبت: این نوع کهنگی طعمهای جدیدی ایجاد میکند، اغلب طعمهایی نسبتاً ناخوشایند. با تغییرات در طعم، طعم عمومی کهنهای شکل میگیرد و شخصیت اصلی قهوه از دست میرود. قهوههای کهنه غالباً طعمی مسطح، چوبی و بهطور کلی شبیه به کارتن خواهند داشت. هرچه قهوه تیرهتر برشته شده باشد، سریعتر کهنه میشود؛ زیرا فرآیند برشتهسازی دانه قهوه را متخلخلتر میکند و اکسیژن و رطوبت به راحتی وارد شده و واکنشهای کهنگی را آغاز میکند.
“استراحت” قهوه
برای پیچیدهتر کردن موضوع، معمولاً توصیههایی برای “استراحت” قهوه قبل از دمکردن آن مشاهده میشود. پس از برشتهسازی، واکنشهای شیمیایی که باعث قهوهای شدن دانهها میشود حجم زیادی از دیاکسید کربن تولید میکند. بخش زیادی از این گاز درون دانهها محبوس میشود و به آرامی در طول زمان خارج میشود. قهوه بهسرعت در روزهای اول از خود گاز خارج میکند و سپس این نرخ کاهش مییابد. افزودن آب گرم به قهوه گاز را بهسرعت آزاد میکند، به همین دلیل است که حبابها معمولاً هنگام دمکردن قهوه تشکیل میشوند.
روش دمکردن قهوه اسپرسو تحت فشار زیادی انجام میشود و زمانی که مقدار زیادی دیاکسید کربن در قهوه وجود داشته باشد، فرآیند دمکردن کمی دشوارتر میشود و ممکن است از استخراج درست طعم جلوگیری کند. بسیاری از کافیشاپها اجازه میدهند که قهوه بین پنج تا بیست روز استراحت کند تا ثبات بهتری در دمکردن داشته باشند. در خانه، توصیه میشود که حداقل سه تا چهار روز بین برشتهسازی و دمکردن فاصله بگذارید، اما اگر خیلی طولانی صبر کنید، ممکن است که قهوه تا زمان اتمام بسته کهنه شود. در دمکردن قهوه فیلتر، این موضوع به اندازه خیلی مهم نیست، اما فکر میکنم قهوهها بعد از دو تا سه روز بهتر از زمان برشتهسازی طعم دارند.
بستهبندی قهوه
برشتهکنندگان قهوه سه گزینه اصلی برای بستهبندی قهوه خود دارند. آنها این تصمیم را بر اساس حفظ کیفیت قهوه و همچنین تأثیرات محیطی، هزینه و شکل ظاهری بستهبندی اتخاذ میکنند.
۱. بستهبندی کاغذی بدون مهر و موم
قهوه در کیسههای کاغذی با یک لایه روغنی ساده بستهبندی میشود تا از نشت روغن جلوگیری شود. در حالیکه کیسه ممکن است در محل فروش به دور پیچیده شود، قهوه همچنان در معرض اکسیژن قرار دارد و به سرعت کهنه میشود. بسیاری از برشتهکنندگان که از این نوع بستهبندی استفاده میکنند، بر اهمیت تازگی تأکید دارند و معمولاً پیشنهاد میدهند قهوه ظرف هفت تا ده روز مصرف شود. این نوع بستهبندی معمولاً قابل بازیافت است و بهطور کلی کمترین اثر بر محیط زیست را دارد.
۲. بستهبندی فویل مهر و مومشده
کیسههای فویل سهلایه بلافاصله پس از بستهبندی قهوه مهر و موم میشوند تا از ورود هوای تازه جلوگیری شود، اما دارای یک دریچه هستند که به دیاکسید کربن اجازه میدهد خارج شود. قهوه در این کیسهها به آرامی کهنه میشود، اما به محض باز شدن، نرخ کهنگی افزایش مییابد. اگرچه این نوع بستهبندی در حال حاضر قابل بازیافت نیست، اما بسیاری از برشتهکنندگان تخصصی این گزینه را انتخاب میکنند زیرا آن را بهترین تعادل از نظر هزینه، تأثیرات زیستمحیطی و تازگی میدانند.
تازگی قهوه یکی از عوامل کلیدی در حفظ کیفیت و طعم آن است. با توجه به نکات مهم در مورد کهنگی، استراحت، و نوع بستهبندی، شما میتوانید بهترین قهوه ممکن را تجربه کنید و از طعم و عطر دلپذیر آن لذت ببرید. با گفتن این موارد، انتخابهای آگاهانه در خرید، نگهداری و آمادهسازی قهوه به بهبود لذت قهوهنوشی شما کمک خواهد کرد.
بستهبندی فویل مهر و مومشده با گاز
این نوع بستهبندی مشابه بستهبندی فویل مهر و مومشده است که قبلاً توضیح داده شده، اما با یک تفاوت اساسی. در فرآیند مهر و موم کردن، دستگاهی کیسه قهوه را با یک گاز بیاثر مانند نیتروژن پر میکند تا هر گونه اکسیژن موجود در کیسه بیرون برود، زیرا اکسیژن باعث کهنگی قهوه میشود.
مزایای بستهبندی با گاز بیاثر
– کاهش سرعت کهنگی: بستهبندی با گاز بیاثر، فرآیند کهنگی را بهطرز چشمگیری کاهش میدهد. این به این معنی است که قهوه تازهتر و با کیفیت بالاتری در هنگام باز کردن کیسه باقی میماند و طعم و عطر بهتری را ارائه میدهد.
– حفاظت از ترکیبات معطر: با کاهش تماس قهوه با اکسیژن، ترکیبات معطر با ارزش قهوه بهتر حفظ میشوند و این امر به دستیابی به طعمی غنیتر و جذابتر کمک میکند.
چالشها و معایب
– هزینههای بالای تجهیزات: استفاده از این نوع بستهبندی نیازمند تجهیزات خاصی است که هزینه بالایی دارد.
– زمان اضافی در فرآیند: فرآیند بستهبندی با گاز بیاثر معمولاً زمانبر است و این موضوع ممکن است بر روی حجم تولید تأثیر بگذارد.
– استفاده از گازهای بیاثر: استفاده از گازهای بیاثر نیز میتواند هزینههای عملیاتی را افزایش دهد و به همین دلیل این نوع بستهبندی بهصورت گستردهای مورد استفاده قرار نمیگیرد.
بستهبندی فویل مهر و مومشده با گاز بیاثر یکی از بهترین روشها برای حفظ تازگی قهوه است، زیرا سرعت کهنگی را به شدت کاهش میدهد و کیفیت قهوه را در زمان مصرف تضمین میکند. اگرچه این روش بهدلیل هزینههای اضافی و پیچیدگیهای فرآیند کمتر مورد استفاده قرار میگیرد، اما برای تولیدکنندگان قهوه با کیفیت بالا که به تازگی و اصالت قهوه اهمیت میدهند، گزینهای ارزشمند است.